Change Region:Germany
Change Region
Startseite ›

Loofhuttenfeest

Baant de weg!

Rijdend door Jeruzalem hebben we veel veranderingen gezien de laatste 10 jaren. De snelweg 1 van Tel Aviv naar Jeruzalem is vernieuwd. Onder heuveltoppen zijn tunnels gegraven en scherpe bochten zijn eruit gehaald, zodat de dagelijkse verkeersstroom gemakkelijk naar de hoofdstad van Israël kan gaan. 

De Bijbel zegt dat dit zal gebeuren in een tijd van geestelijke opleving. Niet voor de stroom toeristen naar Jeruzalem, en ook niet voor de nieuwe bedrijven in Jeruzalem, maar als een geestelijke snelweg voor één reden. Deze snelweg is voor de komst van de glorie van God.

“Een stem van iemand die roept in de woestijn: Bereid de weg van de HEERE, maak recht in de wildernis een gebaande weg voor onze God. Alle dalen zullen verhoogd worden, alle bergen en heuvels zullen verlaagd worden; wat krom is, zal recht worden; wat rotsachtig is, zal tot een vlakte worden. De Heerlijkheid van de Here zal geopenbaard worden, en alle vlees tezamen zal het zien, want de mond van de HEERE heeft gesproken.” Jes. 40:3-5.

De huidige snelweg rond Jeruzalem is door de Staat Israël aangelegd. Maar Jesaja spreekt van een hemels initiatief voor deze snelweg. Hij hoort een stem als een bazuin om iedereen te betrekken bij deze profetische missie. Deze stem werd 2000 jaar geleden ook gehoord door Johannes de Doper en ik geloof dat deze stem vandaag weer gehoord wordt. Bij Johannes de Doper was het bijzonder, want hij was bijzonder. Gekleed in een mantel van kamelenhaar, gebruikte hij harde taal tegen de leiders. Hij kritiseerde hen en hun leiders vanwege immoreel gedrag, Mat.14:4. Johannes de Doper was een prediker en hij had een woord van God voor zijn generatie. Men hield hem voor een profeet, zoals God een man als Elia had gestuurd. Hij riep op tot bekering en uit heel Israël kwam men tot hem. Ook Jezus gaf Johannes de hoogste eer die iemand kan krijgen: “Waarlijk, Ik zeg u, onder hen die uit vrouwen geboren zijn, is niemand opgestaan die groter is dan Johannes de Doper.” Mat. 11:11. Maar op de vraag wie hij was, zei Johannes dat het niet om hem ging, maar om Hem die na Johannes zou komen. Ik ben de stem van één die roept in de woestijn: “Bereid de weg van de Heer, zoals de profeet Jesaja zei.” Joh.1:23.

Zijn boodschap kwam hard aan bij de religieuze leiders van zijn tijd. Zij hadden het idee dat zij als Gods uitverkoren volk recht hadden op een vrijkaartje naar de hemel, Luc.3:7-9. Echter, God ziet uit naar een volk die bereid is om zich te bekeren in woord en daad. Als het nodig zou zijn, kon God uit stenen zich een volk creëren, zei Johannes. Bekering was voor Johannes niet slechts een uitdrukking of belijdenis in de kerk/tempel, maar vereiste een radicale verandering van levensstijl. “Breng dan vruchten voort in overeenstemming met de bekering.” Mat. 3:8. Johannes was de wegbereider voor de Messias. Hij voerde zijn bediening uit: “in de geest en kracht van Elia… om een volk gereed te maken voor de Heer.” Luc. 1:17. Of zoals Jezus later zou zeggen: “Zie Ik zend mijn engel voor Uw aangezicht, die voor U uit Uw weg gereed zal maken.” Mat.11:10.

Elia moet eerst komen.

De profeet Maleachi verbindt de bediening van de wegbereider aan de grote profeet van Israël, Elia. Zelfs vandaag hebben de Joden de gewoonte om met Pesach een plaats open te houden aan de Sedermaaltijd voor Elia. Men doet aan het eind van de maaltijd de deur voor hem open. Toen Jezus met drie discipelen op de berg der verheerlijking was, verschenen Hem Mozes en Elia. De discipelen vroegen Jezus: “Waarom zeggen ze dat Elia eerst moet komen?” Jezus antwoorde: “Inderdaad, Elia moet eerst komen en alles herstellen. Maar Ik zeg jullie dat Elia al gekomen is, maar men heeft hem niet herkend en met hem gedaan wat zij wilden. Zo zal ook de Zoon des mensen lijden onder hun handen.” Toen begrepen de discipelen dat Hij het over Johannes de Doper had. Mat. 17:10-13.

Jezus antwoord op een bijzondere manier: “Elia zal komen” en “Elia is al gekomen”. Hij refereert hierin aan de tweevoudige bediening van Elia. Johannes de Doper heeft daarvan één deel gedaan. Deze bediening was krachtig, maar stopte toen hij werd onthoofd. “En zij deden met hem wat zij wilden.” En het toekomstig deel van de bediening van Elia, moet nog komen. “Elia zal alles herstellen.” Het herstel van de Staat Israël en de wereldwijde groep van de kerk en de globale crises, zoals het Corona, geven aan dat wij leven in een tijd van belangrijke geestelijke betekenis. Jezus komt spoedig! Vandaar dat wij de boodschap van Johannes de Doper moeten overdenken: “Bereid de weg van de Heer!” In deze tijd is het niet de stem van een individu, maar een stem van de Geest van God die overal in de wereld gehoord wordt door mensen die hongeren en dorsten naar meer van Zijn glorie en de komst van hun Verlosser. Vandaag horen we dat de Bijbel is uitverkocht in veel boekhandels. Ondanks de quarantaine starten overal Zoom gebedsmeetings. Deze huidige crisis is een wake-up call voor de kerk en voor Israël. Het zal de weg van de Heer helpen bouwen.

Een snelweg van heiligheid

God bouwt een snelweg in onze tijd. Met wie ik ook spreek overal ter wereld, men heeft het gevoel dat God iets nieuws doet in onze dagen. Nieuwe wijn in nieuwe zakken! Deze nieuwe snelweg is niet genoemd naar een kerkelijke richting, maar het is de snelweg van de Heer.

In Jes.35:8 beschrijft de profeet dit als een snelweg van heiligheid. Deze beweging van God verlangt van ons een levensstijl van bekering en heiliging. Beide woorden, bekering en heiliging, zijn in christelijke kringen uitzondering geworden, maar zij staan in het centrum van de boodschap van Elia en Johannes de Doper. De oproep van Johannes was niet een bekering tot het Romeinse Rijk, maar een oproep aan zijn eigen volk, het volk van God. Hij roept Israël op om recht voor God te staan. En ook vandaag roept de Heer ons op, de kerk, om recht voor God te staan. Van de zeven gemeenten in Openbaring, was God met slechts twee daarvan tevreden. De meerderheid had direct bekering nodig.

Zoals Israël in de tijd van Johannes, moeten wij ons afvragen of de kerk wel een vrijkaartje heeft voor de hemel. Een krachtige beweging van God in onze tijd verlangt een krachtige verandering in ons eigen leven.

Toen dit jaar begon, voelden wij als ICEJ staf dat God bekering van ons vroeg. Niet dat er sprake was van zonde, maar God wil ons nog meer van de wereld afscheiden en dichter in gemeenschap met Hem brengen. Charles Finney, een van de opwekkingspredikers, schreef: “lessen over opwekking”, dat iedere opwekking vooraf gaat door een golf van bekering. Laten wij deze waarheid ook vandaag ontdekken.

Een stem in de woestijn

Een roep om de snelweg van God te bereiden, zal niet snel de goedkeuring van de wereld verkrijgen. Zoals in de tijd van Johannes de Doper, de stem zal in de woestijn gehoord worden. Het wordt misschien niet eens gehoord door onze vrienden en familie. Ook Social Media en grote bijeenkomsten kunnen de stem van God niet verstaan. Maar in de intieme relatie tussen God en u, daarin zult u de stem van God leren verstaan. De Bijbel belooft, dat wanneer wij tot Hem naderen, Hij ook tot ons zal naderen.

Bergen, dalen en kronkelpaden

God gaat onze dalen niet oplossen. Zoals in de tijd van Johannes de Doper, bracht zijn boodschap de mensen uit hun comfortzone en compromissen. Het wil opvullen wat in ons leven mist. Paulus schrijft dat hij geestelijke wapens gebruikt tegen de bolwerken die tegen God ingaan, 2 Cor. 10:4,5. Dit zijn geen fysieke bergen.

Wij moeten de kronkelpaden recht maken in ons leven. In het Hebreeuws is dat ‘yakav’. Hetzelfde woord gebruikt Jeremia: “Het hart is arglistig boven alles, ja, ongeneeslijk is het, wie zal het kennen?” Jer. 17:9.  Derek Prince zei hiervan dat arglistig niet een passief woord is, maar een actief woord. Dit betekent dat het niet gemakkelijk is om te verwijderen, omdat ons hart actief ons misleid. Daarom roept de profeet verder uit tot God: “Genees mij, Heere, en ik zal genezen worden, verlos mij, en ik zal verlost worden, want U bent mijn lofzang.” Jer. 17:14.

Om de snelweg van God te bereiden, is een kwestie van het hart. Jeremia, en met hem andere profeten, begrepen dat ons hart ziek is en een hemelse harttransplantatie nodig heeft door de Heilige Geest. Ezechiël profeteert hiervan, Ez.36:24. Jeremia zei dat het een nieuw verbond van God zal zijn in ons hart, Jer.31:31. En Jezus sprak over de beloofde verandering in ons hart door de Heilige Geest, dat die zo radicaal zal zijn en voelt alsof wij weder geboren zijn, Joh.3:6.

Precies hierin ligt het geheim waarom de bediening van Johannes de Doper anders is dan wat God nu wil doen. In zijn dagen werden velen aangeraakt en lieten zich dopen, maar het gaf nog geen blijvende verandering in het hart van het volk. Zoals Elia’s oproep op de Karmel slechts een kortdurende verandering bij het volk bracht. En zoals Hosea herkent: “O Efraïm, wat moet Ik met u doen? O, Juda, wat zal Ik met u doen? Want uw goedertierenheid is als een morgenwolk, als dauw die vroeg optrekt en weggaat.” Hos.6:4.

Vandaar dat deze laatste oproep in de woestijn een krachtige moet zijn, harten veranderend door de Heilige Geest, anders kan het niet slagen. Het grote verschil tussen de tijd van Johannes de Doper en vandaag is dat in zijn tijd de Heilige Geest nog niet was uitgestort. En dat is nu precies wat met Pinksteren gebeurde en vandaag de grote verwachting van de late regen is: de uitstorting van de Heilige Geest, zodat we zien wat God vandaag doet. Mijn vriend Angus Buchan zei in onze Global Prayer meetings, dat hij de grootste opwekking verwacht in de geschiedenis, wanneer de coronacrisis voorbij is.

Wij leven inderdaad in een bijzonder tijdsgewricht, met vier miljard mensen die in quarantaine leven vanwege corona. Daarom, laten we onze tijd niet verliezen en ons voorbereiden op wat God met ons van plan is om te doen. God spreekt vanuit de hemel. Het is nu de tijd dat God zegt: “Ik zal nog één keer de hemel en de aarde doen schudden.” Juist door dit schudden van God waardoor: “de dingen die kunnen wankelen als van dingen die gemaakt zijn, opdat de dingen die onwankelbaar zijn, zouden blijven.” Hebr. 12:27.  Alle dingen die de mens gemaakt heeft voor zijn eer zullen vallen en de dingen die God bouwt voor Zijn koninkrijk zullen blijven staan. Als wij meebouwen aan de goddelijke snelweg, dan zullen wij ook de Heer zien komen in Zijn glorie en kracht. Het zal een grotere glorie zijn dan wat wij tot nu op de aarde hebben gezien.

“Bereid de weg” is het thema van het Loofhuttenfeest dit jaar. Toen we dit thema kozen, konden wij nog niet weten hoe relevant dit thema zou zijn voor 2020. Het is inderdaad een jaar waarin de stem roept: “Bereid de weg voor de Heer.”

Bid mee voor het Loofhuttenfeest dit jaar. Dat het een geweldige uitstorting van Gods Geest mag worden op Gods volk. Bid mee, en maak plannen om hierbij te zijn in Jeruzalem.

Voor meer info over het loofhuttenfeest 2020 

Loofhuttenfeest

Loofhuttenfeest - feest van het naderen tot God

Er is veel over het Loofhuttenfeest te schrijven. Bijvoorbeeld over de Joodse gebruiken tijdens dit feest, of over de vruchten die rond dit feest worden geoogst. Vanuit het Nieuwe Testament is de vraag stellen, hoe Jezus dit Pelgrimsfeest heeft ingevuld, of wat er nog te verwachten is van dit Loofhuttenfeest. In dit artikel wil ik iets nog anders laten zien van dit feest. Namelijk wat de scheppingsorde is van dit Loofhuttenfeest en welke profetische lijnen erin zitten.  

We weten dat God een God is van relaties. Al vanaf de Schepping wil God een relatie met de mensen. In het Paradijs hadden Adam en Eva iedere dag contact met God. Echter, vanwege de Zondeval is de relatie met God verstoord en kunnen wij alleen via de offers tot God naderen. Dit maakt God duidelijk in zijn Thora, of onderwijzing. Het centrum van de Thora is het boek Leviticus, wat draait om de roep van God naar de mensen, om tot Hem te naderen. De enige manier naderen waarop dit mogelijk is, de weg van de offers. Ondanks de Zondeval blijft God ons uitnodigen om een relatie met Hem te hebben, met als profetisch vergezicht, dat Gods tent bij de mensen is en dat Hij zal bij hen wonen, Openb.22:3. Uiteindelijk wil God het Paradijs herstellen. De vraag die we in dit artikel willen belichten is, hoe geven de bijbelse feesten ons inzicht over de manier of methode hoe wij tot God kunnen naderen? Zit daar een bepaalde structuur in? Wat kunnen de feesten ons nu leren over het proces van herstel, hoe wij door jaarlijks de Feesten van God te vieren, ook onderweg zijn richting het einddoel van God, dat van het herstelde Paradijs?

De twee grote feesten die elk zeven dagen duren, zijn Pesach en Loofhutten, als de twee grote oogstfeesten, één in het voorjaar en één in het najaar. Beide hebben veel gemeenschappelijk, ze duren beide zeven dagen en reflecteren daarmee iets van de Scheppingsweek van zeven dagen. Zoals de Schepping na zeven gereed was en God zag dat het goed was, zo is Pesach het feest van Herstel van de Schepping. Niet alleen de Uittocht uit Egypte, herstel van het volk richting het beloofde land, maar ook de Opstanding van Jezus, als herstel van de relatie met God. Pesach of Pasen kennen we in de christelijke traditie, maar wat wil Loofhutten ons hierin verder duidelijk maken? Is Loofhutten dan de volgende stap in het herstel van de Schepping, richting het herstelde Paradijs?

Het Loofhuttenfeest laat een bepaald patroon zien, een ordening. Jezus stuurde zijn discipelen naar Jeruzalem om het grote feest te vieren. Maar Hij ging zelf niet, doch in cognito. Daarna lezen we, dat halverwege het feest Jezus leert in de Tempel. En dat Hij op de grote dag van het feest, de slotdag, opstond en riep: ‘Wie dorst heeft kome tot Mij en drinke…’ Joh.7:37. Op het slotdag van het Loofhuttenfeest, tijdens de climax van het feest, roept Jezus ons. Jezus, het vleesgeworden Woord van God, de representant van God op aarde roept ons toe om tot Hem te naderen. In deze week van het Loofhuttenfeest kunnen we daarmee iets van de hele Schepping zien. Eerst was Jezus slechts in cognito aanwezig. Hij was, samen met God, bij de Schepping aanwezig, en de hele tijd was Hij bij zijn volk, maar als in cognito. Bij de Uittocht van Egypte was de rots die met hen meeging, een beeld van Jezus. Dan halverwege het feest, in de volheid van de tijd, Gal.4:4, ook wel het hoogtepunt van de tijd, kwam Jezus op het toneel. Hij wordt nu nog niet door Israël als Messias erkent, maar wel als leraar. En op de slotdag roept Hij en belooft Hij de Heilige Geest, die ná Hem zou komen.

 Jezus identificeert zich hier op het Loofhuttenfeest met het ritueel van het waterscheppen, om water uit het badwater van Siloam te halen en als plengoffer in de Tempel voor God te storten met het gebed om regen. Regen is cruciaal in het Midden Oosten. Zonder regen groeit er niets. Omdat dit feest ook een oogstfeest is, is het gebed om regen van groot belang. Zie Jer.5:24 en Hand.14:17. Bij dit gebed om regen, zingt Israël Psalm 118, waarin staat: ‘Heer, geef ons zegen. Heer, geef ons heil.’ Eigenlijk zingt men hier: ‘Geef ons Jeshua’. Op dat moment gaat Jezus, Jeshua, staat en roept de mensen om tot Hem te komen, als de heiland. En Jezus belooft dat wanneer zij tot Hem komen, dat zij daarna stromen van levend water, de Heilige Geest, zullen ontvangen. Dit is heel typerend. Want wat is het grote gebeuren waarvoor Jezus naar de aarde kwam? Dat is het offer met Pesach, een half jaar na Loofhutten.

Pesach is allereerst het feest van de Uittocht van Israël, uit de slavernij van Egypte, richting het beloofde land. Er moest wel een offer gebracht worden, en pas als de engel van God het bloed van het pesachlam aan de deurposten zag, ging hij voorbij, ‘pesach’. Door het offer werd het voor Israël tot een feest, het Pesachfeest. Pesach is het beeld van het herstel van Gods volk. De offers zijn nodig om tot God te naderen. Ieder jaar moest er weer een Pesachlam geslacht worden. De offers wijzen naar het grote Offer. Wij als christenen zien in het Pesachlam Jezus. En wanneer Jezus dit offer heeft volbracht, kunnen degenen die in Hem geloven, ook vervuld worden met de Heilige Geest. Het Wekenfeest, of Pinksteren, waarbij de uitstorting van de Heilige Geest wordt gevierd, valt altijd ná Pesach. En beide voorjaarsfeesten horen bij elkaar. Geen Pinksteren zonder Pesach en geen Pesach compleet zonder Pinsteren. Jezus en de Heilige Geest horen bij elkaar, als Woord en Geest. Pesach duurt zeven dagen, maar heeft de echte afronding pas zeven weken later, met Shavuot, of het Wekenfeest, Pinksterfeest. Pinsteren is de afsluiting van Pesach en is te zien als de achtste dag van Pesach. Zeven dagen als beeld van de Schepping, met de achtste dag als teken van de nieuwe tijd, een beeld van de herstelde Schepping. Voor het leven in de nieuwe tijd heb je Gods geest nodig, om te leven in de herstelde relatie met God.

Bij het naderen van God kunnen we het beeld van de Tabernakel of de Tempel nemen. In de feesten speelt de Tempel namelijk een centrale rol: de feesten werden juist hier gevierd, voor het Aangezicht van God. De Tempel bestond uit drie delen: de Voorhof, het Heilige en het Heilige der Heilige. Drie onderdelen, maar toch volledig één, 1 Joh.5:7,8. Alleen door offers te brengen kan men naderen tot God. Pesach is het eerste feest, een Eerstelingenfeest, waarin het draait om de voorhof. Het Pesachlam werd daar geslacht. Ook heeft Jezus aan het kruis openlijk de machten tentoongesteld en zo over hen gezegevierd. Dat was in de buitenlucht, te vergelijken met de voorhof waar de offers werden geslacht. Dat is de eerste barrière om tot God te naderen. Allen door het offer van Jezus kunnen we tot God naderen. Maar na Pesach komt het Pinksterfeest, als feest van de Geest. De Tempel had naast de Voorhof, een Heilige en een Heilige der heilige. In het heilige stond de Menorah, als beeld van de Heilige Geest. En in het heilige der heilige was de Ark, de plaats waar God zetelt. Met het offer van Jezus zijn we de Voorhof voorbij, in het heiligdom. Hoe nu verder? Hoe kunnen we nu verder naderen tot God?

We zagen al dat Pesach het feest is van de Zoon en Pinksteren is het feest van de Geest. Dan is het duidelijk dat we nog iets missen, namelijk het feest van de Vader. Loofhuttenfeest aan het eind van het jaar, waarin de grote oogst wordt binnengehaald en alle volken voor de troon van God staan, is dat feest van de Vader. Het Loofhuttenfeest verwijst naar het wonen in tenten door Israël in de woestijn, maar verwijst ook vooruit naar de tijd dat de tent van God bij de mensen komt wonen, Openb.22. Door de opbouw in de feesten van God, naderen we steeds dichter tot God. Dit profetisch perspectief zien we in de structuur van de feesten: vanuit Pesach en Wekenfeest naar het grote Loofhuttenfeest. Dit is wat de bijbel zegt in Ef.2:18, Rom.5:2 en Hebr.4:16, namelijk, door Jezus en de Geest kunnen we naderen tot de Vader.

En, hoe helpt dit ons om te leven als gelovigen, richting het uiteindelijke koninkrijk van God op aarde? Vanuit het beeld van de Tempel, dat we mogen naderen tot God, en dat dit wordt gesymboliseerd middels de feesten, is een belangrijke les te halen. God weet dat wij zwakke mensen zijn. En voordat we als gelovigen de wereld ingaan en het goede nieuws mogen verkondigen, wil ons God beschermen. Vanuit het Heilige der heilige, bij de troon van God, kunnen we omkeer maken, ‘tesjoeva’, en dan komen we in het Heilige. Daar kan Gods Geest ons verder vullen, totdat alle zeven lampen van Gods Geest in ons hart gaan branden. Dus niet meer één kleine lichtje, maar de volheid van Gods Geest in ons. Vervolgens komen we in de Voorhof, waar Christus gereed staat om ons met zijn wapenrusting te bekleden, Ef.5. Dan pas zijn we volledig toegerust om de wereld in te gaan en het goede nieuws te gaan verkondigen. Zonder de genade van God als ons fundament, zonder de inwoning van de Heilige Geest en bekleed met Christus als bescherming met de wapenrusting van God, lukt het ons niet om  staande te blijven in deze wereld, op weg naar het uiteindelijke koninkrijk van God op deze aarde. Het naderen tot God heeft een uitwerking in ons leven: God zal onze uitgang en onze ingang bewaren, tot de dag van Christus Jezus. Over die uitgang naar de wereld en de ingang in Gods heiligdom, kunnen we veel leren van de feesten van God, in het bijzonder het sluitstuk van het Loofhuttenfeest.

(Eerder verschenen in: Profetisch perspectief.)

 

Share this: